8
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
416
Okunma
Kanatlarımı kırıp oturdum çıkmadım sözünden.
Savaşın ötesi o uzak dağın eteklerinde
Savaşan ve gidenlerin yurdunda
Dedim ki
Bu bir çelişki
Çok haklı ve yerinde olgun bir sebeple
Burada bu tekin yerde en kalbi hassasiyetle
Sizin olmalıydı bu sözler bu bal şerbet dil
Ben dize gelmiş bir öyküyü
Böyle parçalara bölüp bölüştüm
Gagamda bu kırık
Bir ömür törpülerken zamanı
Hemen şurda
Şu duraktan geçilebilir
Giyinerek sadeliği bir başına dimdik
Sesini kısarak bi şehrin sokakları
Ve acı veren ne varsa
Başımdaki müzmin ağrıyı ince ince işliyoruz
Siyahın her tonunda senle konuşabilmek
Mercan yokuşunda sek içebilirim bu günleri
Kanında kaç promil üfle
Üzüm üzümdür deyemeyiz
Maddenin en nâ-hoş hâli
A canım, nar içim, kızılcık şerbetim
Söyledim, kimse kimseye bir şey borçlu değil.