Bir gece yarısı  bir sesle bölünür uykun
Hayırdır inşaallah dersin ve nihayet
Tutmayan bir şey seni sürükler
Sarılıp boynuna en mavi en derin acıların
Çaresiz sokaklarını dolaşıp İstanbul’un
Sağdan başlamayı seviyorsun
Günün ilk  ışıklarıyla  gelen huzuru

Beraber oynuyor bak 
Aynı yaradan filiz veren öfke ve hüzün
Tut bak hissedebilirsin
Kalbin hâlâ yarı zamanlı

Bak bu yol caddeye çıkar gırgır şamata
Bak şu yol çıkmaz sokak dipdibe birileri
Şu uzun yol insan için
Kendine kendini döndüren

Temas et hüzün buradan başlar öfkeyi böyle yenersin
İn hadi korkma in çocukluğuna
Çilli kıvırcık ve kızıl
Al onu sessizce yeniden büyüt
Bahçeli iki oda bir sofa bir de ortancalar

Bak burada ilk gençliğin gözlerin
Çakmak çakmak  hohlasan alev alacak
Bak buradan iyiliğe gidilir
Şuradan her yere
Sapasağlam kalan yanlarını bul çıkar
Bu mermer sen’in kazıyınca sen çıkacaksın