kaburgam kırıldı çıkmadı sesim
hükmün tarlasında düşürdüm tanıklığımı
hançerem yıkıntılar içinde yapayalnız beytullahim
ey satrapların en zalimi
yasalarınız yüzyılın çürümüşlüğü
renk renk sakız ağzımda
göğsümde kardeşsizliği halklarınızın
dünyayı öküzün boynuna oturtan
ve satrapların kucağına
ateş içen bir zamandı
sahranın sıkıntısından döndüğümüz
düşlerim yıkıldı patlamaların geometrisinden
yaralandım bomboşluğunda gözlerinin
sözün ve insanın
bahçelerin ve kavşakların
bomboşluğunda yaralandım.

bu kimin saati arınmayı ve üzgünlüğü hatırlatan
bu kimin saati güleryüzlü ışıklar takınmış
bu kimin saati biricikliğini koparmış gecenin
bu kimin saati yineleniyor bilincin ve ilmin kurtarıcılığına
bu kimin saati sezdiğimiz ve dahi sızdığımız metinler arası
parıldayan ve fışkıran küçücük ellerinde yalnızlığın

takatim kalmadı beklemenin mezarı bu
şimdinin ve sonranın esintisine
durmaksızın akan kan ve irin karıştı
saflığın sesi zayıf bir kız çocuğu
güneşi batmış kayboldu karanlıkta.

Paylaş:

26 Beğeni

+18 kişi

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (8)

5.0

100% (8)

Sagu Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Sagu şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

sagu şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Rampaların Ustası, @hasan-abi

17.10.2024 20:33:55

Bu kaburga sızısı bırakmıyor yakasını insanın.

Neredesin şiir! (Bu soru değil, duadır…)

Acılar çoğaldı, hüzünler büyüdü; çocuklar ve hikayeler de…

Rampaların Ustası tarafından 19.10.2024 15:46:02 zamanında düzenlenmiştir.

cem3453, @cem3453

12.9.2024 21:31:07

karanlığa meyledilen yasalar binlerce yıllık usta
ve dalımızdan koparılan her yeşil yaprağın yaşı da.

şiirdi, yine.

eyvallah.

Rampaların Ustası, @hasan-abi

12.9.2024 20:30:25

Acımız aklımıza büyüktür.

Ömrümüzden de…

Gule, @gule

12.9.2024 18:35:35

Bu çağ insanı yutuyor. Bu çağ insanı, insanlıktan çıkarıyor. 13-14 yaşındaki çocuklar bile, komşusunun 2 yaşındaki bebeğini istismara uğratıp, şiddet uyguluyorsa; anne de bunu farkedip susuyor ve delilleri yok ediyorsa, 3 gün evde bilinci kapalı yatan bebeğini sonra hastaneye götürüp "tv ünitesinden düştü" diyorsa! biz nasıl hiçbir şey olmamış gibi gözümüzü, kulağımızı tıkayıp, dilimizi susturacağız? Nasıl normal yaşantımıza, normal aklı selim bi şekilde kaldığımız yerden devam edeceğiz?

Herkes anne baba olmamalı, gerçekten artık böyle düşünüyorum. Bunun önüne geçmek için çok ciddi testlerden falan geçmeli, bi şeyler değişmeli artık...13, 14 yaşındakileri bile canavara dönüştürmüşsek yolunda gitmeyen, çok sadist eğilimlerden, evrimlerden, süreçlerden geçmişler demektir. Akıl alır gibi değil!

En az her iki üç kişiden birinin ruhsal sağlığı bozuk ya da aklını yitirmek-tüketmek üzere...ister istemez soruyorsun bunu, ben soruyorum her aynaya baktığımda ve biliyorum ki seneler öncesi kişiyle bugünkü dönüştüğüm ben arasında uçurumlar, dağlar var. Bunun bilincindeyim, farkındayım da aynı zamanda...

İnsanlar neden böyle oldu? Hangi ara bu kadar ruhsuz, duyarsız, hissiz, sadist, sapkın, katil ruhlu canavarlara dönüştü?

"takatim kalmadı beklemenin mezarı bu" diyorsun ya; işte tam da böyle insanlar ya birbirlerinin ya da kendi mezarını kazıp, diri diri gömüyorlar ruhunu...

Yaşıyoruz diyemeyiz, yaşamak bu değil. İnsanız bile diyemiyorum artık. Neyiz biz bilmiyorum ama insanlık böyle bi şey değil. Vicdanlar körelmiş, duygular körelmiş ve bi kalp yerine bi taş taşıyoruz sanki...

Tüya, @tuya

12.9.2024 11:12:51

5 puan verdi

Şiirler de, dağlara çarpa çarpa ağıt yakar
Çürümüşlüğün, zorbalığın; zulmun tik tak'larındaki kansızlğa, hıza, umarsızlığın döngüsüne ve canı yananlara yanar yanar...
Susturulan, ezilen annelerin sesi olur şiir; küçük bir çocuğun çığlığı olur, hiç kimselerce duyulmayan ah...

Saygılar, sevgiler olsun kalemin sedasına.