Gecenin derin sessizliğinde kaldım,
Yalnızlığın tokadını yedim ansızın,
Düşen her yaprakla biraz daha eksildim,
Bir nefeslik huzura muhtaç kaldı ruhum,
Kimse bilmezdi içimde kopan fırtınayı;

Bir rüzgâr esti, savurdu hayallerimi,
Gözlerimde beliren uzak anılar,
Yılların izleri yüzümde belirdi,
Bir zamanlar güçlüydüm sanırdım,
Ama mevsimler gibiydi ömür de geçti,

Koca çınarlar devrildi gözlerimin önünde,
Renkli yapraklar sarardı, soldu, savruldu,
Hayatın sonbaharı böyleydi demek,
Dağıldık birer birer, aynı kavşakta yön farklı,
Rüzgarla anladık şimdi bu gidişin sonunu,

Bazen bir durakta bekler insan,
Gelecek olanı bilmeden umutla,
Zaman geçer, ama hayal hep aynı,
Oysa gözlerim çoktan kapanmış,
Bu yollar, başka bir diyara çıkar artık;

Yorgun bir sabahın ilk ışıkları,
Uykusuz gecenin bıraktığı izler,
Gökyüzü ağlarken ben sustum,
Kelimelerim düğümlendi boğazımda,
Sabahın sessizliğinde yalnız kaldım;

Bir gölge gibi peşimde yıllar,
Her adımda biraz daha ağırlık,
Bir zamanlar hızla geçerdi günler,
Şimdi ise durup izliyorum kendimce,
Yaşamak, belki de bir bekleyişti sadece;

Hafif bir esinti geçti içimden,
Bir anlık huzur arayışı belki,
Koca çınarlar gibi ben de devrildim,
Zamanın acımasız yüzü vardı,
Bilmediğim o yara hep saklıydı içimde;

Hissedilen her şey bir anı bırakır,
Geçmişte kalanlar artık sessizdir,
Oysa yüreğim hala canlı atar durur,
Bir umutla yeni bir sabaha uyanır,
Bilir ki her gün, bir yenilik getirir;

Hayaller ve gerçekler arasında bir yol,
Her adımda biraz daha derinleşir,
Gözlerim kapalı, ama düşlerim açık,
Her an yeni bir kapı aralanır,
Belki de orada bulurum kaybolanı;

Zaman, kimseye acımadan geçer,
Rüzgâr gibi eser, götürür her şeyi,
Bir nefeslik mola, bir anlık huzur,
Hayat böyleydi işte geçmişe dair,
Ama her sabah yeniden başlar;

Bir yolculuk bu, sonsuz bir arayış,
Her adımda biraz daha yakın,
Her nefeste biraz daha uzak,
Geçmişin gölgeleriyle yüklü,
Geleceğe daima umutla bakar;

Gecenin karanlığında bir ışık arar,
Sabahın aydınlığına kavuşmak için,
Küçük umutlar taşır kalbinde,
Her yeni güne bir adım daha,
Hiç bitmeyen bir yürüyüştür bu;

Bir yolda yürürken yorgun düşer,
Ama asla vazgeçmez arayıştan,
Her düşüşte yeniden kalkar,
Çünkü bilir ki yolun sonunda,
Bir ışık vardır, ona doğru gider;

Gece biter, sabah olur,
Ruhum hep aynı kalır,
Hüzünle karışık bir umut taşır,
Yorgun kalbim her gün,
Yeni bir hayat için atar durur;

Ve nihayet bir son, bir başlangıç,
Her şey biter ama aynı anda başlar,
Yorgun kalbim yine de güler,
Her sabah yeni bir umutla,
Bu hayat böyle akar, durmadan devam eder;

Bahadır Hataylı/20.08.2024/13.20/Namazgah/İST