Herkes aynı, sanrılarım bile
Değişmeli dedim birden
Olmuyor böyle Özben
Bırakmayacaktık birbirimizi
Yolun başında izledim gidişini
Herkes kadar ağladım
Herkesleşene kadar ağladım
Kâr etmedi mahvolmak
Mahvolmak hiçbir şey etmedi
Seni unuttum senden sonrasını da
Ve bir sonrasını da
Hep mecbur bırakıldım
Senden sonra
İki kez de reddettim ha
Bir de bir şey öğrendim
Öğrenmek denemez buna
Öğrenmiş gibi yapmak ama
Değer verene değer vermeyenler
Değer’den anlamaz kimse
Demiştim
Dedi ki; birine vermedi diye
Değer bilmez sayılamaz kimse
Haklıydı ve haksız
Üzülmekteydi bulamadığıyla bile
Vermiyordu değer verene gene
Öyle işte...
Hiçbir şey öğrenmedim gene
Gene yalnızlığı öğrendim bence
Yapılabilecek en zor şeyi öğrendim
Muhafaza ediyorum bu bilgiyi
Bir tek benle kendi kendimle
Gel istemiyorum iyi mi?
Kimse gelsin istemiyorum bir de
Gelecek hep ileride
Konuşmak bile istemiyorum bazen
Bazen de susmak
Susuyordum onunla konuşurken
Ben çok susadım ama
Üç gün sürdü o da bana
Kalktım içtim suyumu
Ekip biçtim huyumu
Övgüler dizdim yalnızlığıma
Bunu kimler yapar anlasana
Yiyorum ama aç gibiyim
İçmedim ama sarhoş gibiyim
Küsmedim küs gibiyim
Bitmedim ama yok gibiyim
Bittik  ben de biz gibiyim