Karanlıklar
Bu aydınlıklar içinde sızlanıp duran sözler
Biri birine merhem
biri diğerine
keder
Kalbim yetmedi mi
Bence dur artık
Dur
Çünkü yeter

.

Savruluruz talihin parmaklarında
Avunuruz
kandırıldığımız sokaklarda
Hepimiz ayrı ayrı
yaralı
Elimiz sözcüklere bağlı
Çilingir yok
Hepsi ölmüş
belki de öldürülmüş

.
Eski
dönüp dolaşıp baş vurduğumuz
Guguk
guguk diye ötüyor bir kuş
Ninnimsi bir avuntu
Çayın soğumuş
.
Mermer önü ardı sen
Çam ağaçlarıda havada
İçim buruk
 fakat muzip
Düşüncen kim bilir hangi karada
Boğuluyorum
boğuluyorum  bu aydınlıkta
.
Senin giydiğin her beyaz mutluluk
Bana kat kat kefen
Yelekler örülmüş
 Ve de patik
Gene de senden
gidemem
.
Unutulur acı
Zamanla düşünmeyerek
Düşünmeyince sadece
Unutulmuyorsun sen
Sen
Zamanlarımın yokluğu
Zamansız sevilen

.

Kapı
kilit üstüne kilit atarken sen
Mühürlenmişti dilim birden
Kilitlenmiştim bir de
dizlerimden
Ortalık
 herkesin ortalığıydı
Durdum sarmak istedim birden
.

Kalbimin içindeki yere yaklaştırmak
Kollarımı sana kavuşturmak
O an o kadar
o kadar çok istedim ki
Olmadı...
.
Sonra gittin
Hep aklımda kaldın
Guguk kuşları anlamsız
Oturduğun yer diğer yerler gibi
Kalbim aynı
Zaman farklı
Sen başka

2021 Temmuz