Sesler kesilir kuytularında ızdırabın
Bakma havaya gece tutulabilir
Bırakıp gider bir yara
Izdırap durabilir, aldığında kendini gardına
Dinleme kimseyi herkes yalancı
Bu şehirde herkes kendine yabancı
Kaç kaç kurtul içindeki senden
Sizdekiler Seni giyotinle biçemeden
Dinleme beni ben senim
Sen içimdeki susmayan sesim
Kırıklarıma yarabandı ister misin
Bantsızım yaralarım
tek biriktirebildiklerim
Yalın ayak yürürken tutunca ellerimden
Ellerine ölene kadar sadıktım bilemedin sen
Bölük pörçük izbe sokaklar is kokuyor
Yaktığın geçmişin benim geleceğimdi
Biliyorum o sadece o böyle bedbah kokuyor

Güneş doğuyor yine bakıyorum sensiz
Sen karanlık gibi kara katil, bensiz
Umudumuz ayrıldı hayat böyle saçmaydı
Tutulmayan eller küle dönerdi, yakmasaydı
Kolum uyuşmuş ensem yaz yangını
Gittiğin yol kavrulmuş
gözlerim yaralı
Ağlıyorum tek bir şeye
sorsana ne diye
Düşe kalka gidiyor insan
kalbinde olsada hüsran
Bir gün daha yaşamak için
Gebererek çalışıyor insan
Emek emekçinin sırtında kambur
Yaptığım işi yapmazssın diyen
Arada iyisini bul
Gülüyor insan kendi kendine
Dayanmak zor olsa bile her şeye
Yaşama iç güdüsü yaşatıyor sana rağmen
Sevileni sevdiği öldürmesine rağmen

5.5.2020