0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
164
Okunma
Öfkeli var oluş, varoşluk, kimsesiz bir yalnızlık, rıhtım da kaybolan bir çöpten kağıt.
Denizde kaynayan kazan üstümü örten karanlığı, sarmıyor beni uzak.
Bunlar hep tuzak biliyorum ki tuzak.
Uğultu kulaklarımda belki onun nefesinden bir ses.
Cızırtıyor herkes.
Soğuk katışıksız yakınlık.
Elveda demeden uçacak gibi hayaleti.
Gözlerim de ağrı birazdan ve fazlası.
Yanıp sönen ışıklar gözlerim gözlerin
Rengini arzuluyor tüm arzular.
Basamaklar sıra sıra ağır
Sarmaşıklar kavuşacakları saracaklar
Bir ses belki evet belki hayır
Yıkılacaklar baltayla yakılacaklar
Fakat elim korkutucu siretimin ruhu
İyilik peşinde belki de gözleri buğulu
24.1.2021
