Karanlıklar
Bu aydınlıklar içinde sızlanıp duran sözler
Biri birine merhem
biri diğerine
keder
Kalbim yetmedi mi
Bence dur artık
Dur
Çünkü yeter

.

Savruluruz ahalinin katılıklarında
Avunuruz
kandırıldığımız sokaklarda
Hepimiz ayrı ayrı
yaralı
Elimiz sözcüklere bağlı
Dil susturulmuş
Sözcükler susmuş
.
Eski
dönüp dolaşıp baş vurduğumuz
Guguk
guguk diye ötüyor bir kuş
Ninnimsi bir avuntu
Çayın soğumuş
.
Mermer önü ardı sen
Çam ağaçları da havada
İçim buruk
fakat muzip
Düşüncen kim bilir hangi karada
Boğuluyorum
boğuluyorum bu aydınlıkta
.
Senin giydiğin her beyaz mutluluk
Bana kat kat kefen
Yelekler örülmüş
Ve de patik
Gene de senden
gidemem
.
Unutulur acı
Zamanla düşünmeyerek
Düşündüm durdum
Zamanlarımın yokluğu
Zamansız sevildin hep

.

Kapı
kilit üstüne kilit atarken sen
Mühürlenmişti dilim birden
Kilitlenmiştim bir de
dizlerimden
Ortalık
herkesin ortalığıydı
Durdum sarmak istedim birden
.

Kalbimin içindeki yere yaklaştırmak
Kollarımı sana kavuşturmak
O an o kadar
o kadar çok istedim ki
Olmadı...
.
Sonra gittin aklımda kaldın hep
Guguk kuşları anlamsız
Oturduğun yer diğer yerler gibi
Kalbim aynı
Zaman farklı
Sen hep başka

26.7.2021 17:28:41