ORTA DA ÇOCUK ORTA DOĞU DA

Büyük bir bomba evimize düştü
Ben öldüm 5 yaşımda falandım
Gök karardı biz ölünce kimseler ağlamadı
Kimsemiz yoktu demek ki
Ben Annem kardeşim bir de abim
Biz ölmeden önce de ölmüştük
Çünkü babam ölmüştü
Mayına basmış önce
Bizim kafamıza düşenin bebeğine
Günlerce ağladı Annem abimle birlikte
Kardeşim de ağladı doğmuştu üç gün önce
Ben ağlamadım
Bir evden birini öldüren herkesi öldürürdü
Sıra hep biz de hep güçsüzlerdeydi
Bilirdim hissederdim
Korkardım diyemezdim
Desem dinletemezdim
Çocuktum
Çocukluk hep ben de kaldı
Yaşamım dünyada yarım
Masumluğumu sildi kötüler
Başka bir masumun gözyaşlarıyla
Elim de hiç şeker olmadı
Şeker neydi bilmedim
Ölümü de bilmezdim

Savaşlar bombalar üst üste
Umudu sağ kalmıyor kimsenin
bütün uzuvlar toprak içinde
...
Yok oluyoruz yavaş yavaş
Silah bizde akıl bizde
Kapı başlarında beklemiyor kimse
Çocuklar
Biri tabut içinde, diğeri mezar içinde.