„Vatandaşlık satılmaz! İhtiyacın olan parayı, zengin ile yoksulu eşitleyen dolaylı (ahlaksız) tüketim vergisinden almayacaksın! Zenginlerden, sanayiciden, işverenden, büyük toprak sahiplerinden dolaysız vergi ile doğrudan gelir ve kazançtan alacaksın! Vergi vermeyenlerin yakasına yapışacaksın! Vergide sosyal adalet budur! Yandaş ve akraba kayırmaktan vazgeç! Kayırdığın kişilerin milyarlarca, milyonlarca vergisini affetme kabadayılığı(!) yapma! Üretici niteliği olmayan yerlere yatırım yapmaktan, işe yaramaz havaalanları yaptırmaktan, yap-işlet-devret dalaveresine başvurmaktan vazgeç; sağa sola hovardaca para harcama. Yani gardaş kafanı değiştir, dünya işlerinde kutsal naslara değil bilimin ölçülerine göre davran!
Gelelim bu giriş bölümünün nedenine: Vatandaşlık vasfının ve hakkının kutsallığına saygı duymuyorsun. Vatandaşlık unvanı çok kutsaldır. Soy sop ilişkisiyle, ataların kan ve terlerinin armağanı olarak alınır. Ender durumlarda çok seçkin insanlara verilebilir bu armağan. vatandaşlık konusunda kıskanç olmak gerekir, istisna sayısı yılda bir ikiyi, bilemedin üç dördü asla geçmez.
Oysa sayısı milyona varan bir güruhu en küçük bir değer kaygısı olmadan vatandaş yapıyorsun üstelik dil sınavına, Türkiye bilgisi sınavına sokmadan, vatandaşlık yemini ettirmeden, tören yapmadan...“ (Sayın Özdemir İnce’nin 12 Temmuz Cuma günü Cumhuriyet Gazetesi’nde yayınladığı VATANDAŞLIK SATILMAZ adlı köşe yazısının ilk iki paragrafıdır. Yazının tamamını okumanızı öneririm.)