I.

Kum saatinden süzülen tanecikler gibidir, zaman.
Bir sonsuz akışın içinde varlığın anlamını ararsın.
Bir ayna gibi zamanın yüzeyinde parçalanır ,varlık.
her kırılma noktasında kendini tekrar bulursun.


II.

Zamanın çizgileri arasında kaybolurken,
Sorgularsın anlamını varlığın.
Geçmişin izlerinin üzerlerine basarak,
Geleceğin belirsiz yollarında yol alırın.

Bir anın sonsuzluğunda hissedersin varlığını.
Sorgularsın zamanın hızını ve duruluğunu.
Yitirdiğin anlarda bulursun kendini.
Varlığın ve zamanın kesiştiği o noktada.

III.

Uykusuz gecelerin sessiz yalnızlığıyla,
Zamanın dokusuna dokunursun.
Geçmişin yükü omuzlarında,
Geleceğin belirsizliği gözlerindedir.

Rüyalarında bile yaşarsın,
anıların ve umutların izlerini.
Varlığın hüznü ve zamanın telaşı
birbirine karışır, iç içe geçer hepsi.

IV.

Bir yaprağının düşüşü gibi,
zamanın geçişini izlersin sessizce.
Varlık yeniden doğar, mevsimlerin değişimiyle,
her anın içinde saklıdır bir hikaye.

Zaman, ellerinden kayıp giderken,
anıların sıcaklığına sığınırsın.
Geçmişin yankılarıyla konuşur,
Tedavi edersin ruhunu.

V.

Saklı bir sır vardır, çözülmeyi bekleyen,
zamanın döngüsünde, varlığın özünde.
Her nefes alışında, her gidişinde,
bir anın sonsuzluğu yankılanır içinde.

Yıldızların altında düşünürsün,
varlığının ve zamanın anlamını.
Anlasın evrenin sonsuzluğunda bir nokta olduğunu,
O an ,zamanla barışır, varlıkla huzur bulursun.

VI.

Zamanın geçişinde kaybolurken,
anılarının gölgelerinde yürürsün.
Her adım, geçmişin izlerini taşır,
geleceğe dair umutlarını yeşertirsin.

Bir yürek atışı kadar hızlıdır bazen zaman,
bir yüzyıl kadar ağır ve yavaştır bir an,
Bulursun kendini bu dengesizlikte,
varlıkla zaman arasındaki o ince çizgide.

VII.

Gecenin karanlığında, sessizliğin içinde
varlığımızın yankısını duyarsın.
Her nefes alışında, her göz kırpışında,
zamanın izlerini taşırsın içinde.

Bir kuşun kanat çırpışı kadar hafif,
bir dağın zirvesi kadar yüksektir varlık.
Zamanın akışında erirken,
kendi özümüzü keşfederiz her an.

VIII.

Sonunda, varlık ve zamanın dansında,
bir bütün olmanın huzurunu bulursun.
Her anın içinde saklı olanı görür,
zamanın ve varlığın ahengine katılırsın.

Bir damlanın okyanusa karışması gibi,
zamanın sonsuzluğuna karışırsın.
Varlığın ve zamanın birleştiği noktada,
kendi hikayeni yazar ve yeniden doğarsın.

IX.

Zamanın akışında bulursun bazen,
kendini kaybetmenin huzurunu.
Varlığın sınırlarını zorlayan düşlerinle,
sonsuzluğun kapıları aralanır yavaşça.

Bir yıldız kayması kadar kısa,
bir ömür boyu sürecek kadar uzun yaşarsın anları.
Böylece kendi derinliklerini yolculuğun başlar;
Keşfedersin varlığını ve zamanın anlamını.

X.

Sonunda, varlık ve zamanın döngüsünde,
Huzur bulursun bir sonsuzluk içinde .
Her an, bir diğerine bağlanırken,
kendi hikayeni dokursun, özenle.

Gecenin karanlığında veya günün aydınlığında,
her nefes alışında, taşırsın zamanın izlerini.
Varlıkla ve zamanın buluştuğu o ince çizgide,
hayatın anlamını okursun , kendi içinde.

Ve öğrenirsin varlığın bir yolculuk olduğunu,
Zamanın ise bu yolculukta sana rehberlik ettiğini.
Fark edersin ki, varlık sonsuz bir keşif yolculuğudur,
zaman ise bu yolculuğun akışını şekillendirir.