İnsanlığın tarihi boyunca yaşadığı değişimleri ve çelişkileri ..
ve masumiyetten zulme, savaştan barışa, sevgiden nefrete uzanan bir yelpazede insanlığın farklı yönlerini ele alan ne güzel bir çalışma.


Sarılmanın, sanatla ve güzellikle özdeşleştirilmesi dikkat çekici.
Bu, sevginin ve sanatın yıkıcı güçlere karşı bir panzehir olabileceğini gösteriyor aslında.

insanlığın şiirle sorgulanan geçmişi..
Yağmurun ve gökkuşağının yokluğu, dünyanın karanlık ve umutsuz bir yer olduğu gerçeği.

Papatya ölüleri ve irin akan kanallar, savaşın ve şiddetin yarattığı yıkım.

Sokaklara çiçek isimleri verilmesi, insanlığın karanlık geçmişini unutmaya çalıştığını gösteriyor. Fakat gözyaşıyla yönetilen ülkeler ve demirden ve baruttan imparatorluklar, insanlığın hırsının ve vahşetinin hala devam ettiğini gösteriyor.

Bir umut ışığı yok mudur?

Tarihin mürekkebi asla bitmeyecek ve her zaman gerçeği yazacak.
Yaşlılık ve ölüm kaçınılmaz, ama yine de insanlığın iyilik için mücadele etmesi gerekiyor.

"kurşunkalemle çizilmiş bir kapı"
işte bizim umudumuzun işte bize ait olan kirlenmemiş sevginin tek adresi.
Mektuplar aracılığıyla sarılmak ve şiir yazmak, bu umudu ve sevgiyi yaşatmanın yegane anahtarı.

''
sayısız bina kurdu şehirlerin içinde
tınnnn! diye
metalik bir ses yükseldi yukarıya tanrıyı öper gibi
öpücük: perdenin arkasındaki sevimli banknot!

sayısız kerhane kurdu insanların içinde
sayısız makam odası
sayısız kan, sayısız çölden oda
sayısız yenilgi
''

''ve adam tek başına oturdu.
Hüzne boğulmuş bir halde.
Bütün hayvanlar etrafında toplandı ve dediler ki:
“Seni böyle üzgün görmek hoşumuza gitmiyor.
Bizden her ne dilersen, gerçek olacak.”
Adam dedi ki: “Daha iyi görmek istiyorum.”
Akbaba dedi ki: “Benim görme gücümü alacaksın.”
Adam dedi ki: “Güçlü olmak istiyorum.”
Jaguar dedi ki: “Benim gibi güçlü olacaksın.”
Sonra adam dedi ki: “Yeryüzünün sırlarını bilmek istiyorum”.
Yılan yanıt verdi: “Ben sana gösteririm”.
Ve tek tek bütün hayvanlara sıra geldi.
Onların verebilecekleri tüm yetenekleri kazanınca adam gitti.
Baykuş, diğer hayvanlara dedi ki:
“Artık insan çok şey biliyor ve birçok şey yapabilir”.
Aniden korktuğumu hissettim. Geyik dedi ki:
“İnsan, istediklerine kavuştu. Artık kederi son bulacak.”
Ancak baykuş söyle yanıtladı: “Hayır. O insanda bir delik gördüm.
Asla doyuramayacağı bir açlık kadar derin.
Onu hüzünlendiren ve fazlasını istemesini sağlayan şey de bu.
Durmadan almayı sürdürecek. Ta ki Dünya şöyle diyene kadar:
Daha fazla vermeyeceğim ve verecek bir şeyim kalmadı.“



Bu şiir hem üzdü hem de düşündürdü. İnsanlığın geçmişte yaptığı hataları ve hala yapmaya devam ettiği hataları görmek üzücüydü. Fakat şiirin sonundaki umut mesajı beni biraz olsun rahatlattı. Sevginin ve sanatın gücüne inanıyoruz.

Elbet bir gün değimini de beraberinde getirecek umuduyla,

En içten tebrikler.

Kesinlikle günü taçlandırır umarım çünkü anlatımı ile mükemmel

Tebrik ve saygı ile şaire

çileden çıkınca
nasipten öteye giden niyetler
veyahut robinhod kıvamına gelince
çağın ayarları bozulmuş merhamet çarkları
terimsel tenlerde arar olmuşsa aşk partnerini
O halde şiire küsmek düşer
buzların çözülmesini beklemeden...

Şiir , anlamın dans etmesiydi
aklın duygu siperleriyle .

değerli kalemi kutlarım
Sevgiler...

öyle güzel ki. fazla söze gerek duymuyorum

saygı ve hürmetle
.

Söze, emeğe sağlık, Metin hocam.

Her daim saygımla, val olsun kaleminiz.

Yandı yangın, öldü ölüm...
Şiirin dili, şairin yüreği..sen nasıl doğurdun bunca sözü, bunca acıyı...
Tekrar tekrar okudum umarım güne düşer ve okuru bol olur
Saygımla