Bir zamanlar, kaybolmuş bir zaman diliminde,
Hatıraların arasında sıkışmış anılar,
Geri dönüşü olmayan yollarda,
Kayıp zamanlar üstüne kalem oynuyor elimde;

Gözlerimizi kapattığımızda,
Geçmişin karanlık koridorlarına dalıyoruz,
Kaybolmuş anılarla dolu odalarda,
Bir zamanlar geçmişte kalmış umutları arıyoruz;

Hatıralar, bir zamanlar parlakken,
Şimdi solmuş resimler gibi,
Geri dönüp bakmak istesek de,
Geçmişin tozlu sayfalarında kayboluyoruz.;

Zaman, acımasız bir efendi gibi ilerliyor,
Kayıp zamanlar, kaybolmuş umutlarla dolu,
Duraksız bir zaman yokuşunda,
Bir hikaye yazmak istedim, kayıp zamanlar üstüne;

Düşlerimiz, zamanın çarpıklığında kaybolmuş,
Geriye kalan sadece hatıralar,
Bir zamanlar neşeyle dolu olan odalarda,
Şimdi yalnızlıkla dolu geçmiş anılar;

Geri dönüş yok, sadece ileriye bakabiliriz,
Ama geçmişin yükünü taşımak zorundayız,
Kayıp zamanlar, gözyaşlarıyla sulanmış,
Bir zamanlar umutlarla dolu olan topraklar.

Gökyüzüne bakıyoruz, yıldızlarla dolu,
Geçmişin yıldızları parlıyor,
Kayıp zamanlar, bir zamanlar umutla doluydu,
Ama şimdi sadece hüzünle yankılanıyor;

Erol KEKEÇ/06.05.2024/13.40/Namazgah/İST