Haberin bile yoktu, fani dünyaya geldiğinden
Kimse sana sormadı, kimse seni bilemedi ki,
Doğmaya yakınken sen, seni merak ediyorlardı,
Nasıl bir çocuk doğacak, kime benzeyecek diye,

Fani olduğundan habersiz ağladın, göz açtın,
Açmazlarından habersiz, kaderinden bi’haber,
Geceler dinlencen olurken, gündüzler sevincin oldu,
Fani hayat kuşatırken seni, girdabına çekti seni,

Aklın eriyor yavaş yavaş, dünyan değişiyor bak,
Akıl yoruyorsun, neler oluyor, nasıl oluyor, diye,
Dönüp bakıyorsun geçmişine, geçmiş onca zaman,
Zaman döngüsü mü şaşkın, yoksa algıların mı oynak?

Doğmaya karar vermedin, bu yolculuk nereyedir?
Hazan yaprakları gibi, nasıl da savuruyor seni
Sonu nereye varacak, kim için çalacak çanları?
Dönmeye gücün yetecek mi, sar zamanı geriye,

Duyguların çırılçıplak, şu zaman sarmalında,
Dön bir bak üryan haline, çığ düşüyor üstüne,
Zaman titremeyi öğrettiyse, titremenin tadına bak,
Anı yaşa, zamanı yaşa, fani olduğunu unutmadan,

Zaman bir ressam olmuş, vurmuş yüzüne fırçasını,
Yüzlerinde elem çizgileri, solgun bakışlar tuvalinde,
Üryan halinde titrerken, zaman seni resmediyor,
Kimi zaman sarhoş, kimi zaman bir hoş, kimi zaman boş,

Bir güvercin olur kimi zaman, seni muştular,
Kimi zaman ebabil olur, taş yağdırır başına,
Şaşkın bakma sakın, anı yaşamayı öğretti zaman,
Bileceksin sevinmeyi, yaşayacaksın dövülmeyi,
*
Hayat boş bir beşik gibi sallar seni, avutur, uyutur,
Rüzgârlar ninni, kuş sesleri melodi olur kulağında,
Gök gürültüsü, yağmuru muştular, dersin bereket,
Çiçekler, böcekler can bulup, çıkınca yuvasından,

Sahi hayat bir hayal mi sizce?