Allah’a kul olmayan bana yar mı olur,
Yüreği karanlık, gözleri kör mü olur?
Rüzgar estiğinde, dökülür gider yaprak,
Kalpte yoksa sevgi ne yapsın kara toprak,

Karanlıkta bir yıldız parlar aydınlanır şafak,
Sevgi olmayan kalp, neyle sevdaya yön bulacak,
İnsanda yoksa kıymet Zillettir yüreğe yatak
Allah’a kul olmayan huzuru nerede bulacak,

Gönül sevgiyle inşa edilir, samimi bir bağla,
Allah’a kul olmayan yakar seni bu harla,
Her güzelin gönlünde bir hikmet arama
Allah değilse maya bunca ömür boşa geçer heba,

Fani alem ebet gibi sarmalar kuşatırsa seni
Elbet sönecek kalbinde yanan hidayet feneri,
Yarını bekliyorsan çık bu zindandan dışarı,
Ayırmasın bizi, bak hızla geliyor ömür treni...

Bu arayışın sonu yok,hakikati görmek için,
Allah’a kul olmayınca çıkmaz sokaklar senin için,
Haydi söyle hangi dala kondu gönül kuşu muhabbet için,
Yanan bağrıma hançer saplı bu kuş muhabbet neylesin...

Allaha secdeyi yük sayan gönlü kararmış hoyrat pehlivan,
Bu rakip sana göre değil,merhamet otağı minderi,
Sanma ki anlamıyor gecenin içindeki titreşimleri,
Gecede yoğrulmuş yürek neylesin anlamsız hisleri...

Bahtı kararmış yürek yangın yerine dönmüş,
Allah’a secdeyi yük sayan, karanlık gecede özlemle sürünmüş.
Sarılıp yatsa huzuru alan, kırık dökük yorgun bedenler,
Kim bilir hangi bataklıkta umutlarla çırpınır özgürlük.

Erol Kekeç/23.04.2024/05.25/Sancaktepe-iST