1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
701
Okunma
Camdan gördüm seni biraz yorgundun
Bilmem kendince o an neyliyordun
Pervaza konmuş kuş gibi durgundun
Belli ki bir sırrı bileyliyordun.
Perdelerin açık lambalar sönük
İçerisi sessiz, havası loştu
Küsmüş gibi sırtın camlara dönük
Yanına çektiğin sandalye boştu.
Bakışlarıma nazır oturuyordun
Sanki Ankara’yı yakmış gibiydin.
Kalbine bir şiir batırıyordun
Ucuna kibriti çakmış gibiydin.
Önünde kağıtlar kenarda çayın
Yüzüne inmişti sırma saçların
Camdan sızan huzme güneşten payın
Biraz nemlenmişti kirpik uçların.
Anladım ki senin derdin derince
Anlatsan anlamaz şu dağlar taşlar
İnsanın kalbine sevda girince
Göğsünde inceden bir sızı başlar.
Aydın YÜKSEL-ANKARA
22.02.2024-Perşembe 23.14
Cevap Yaz