"Kınasız Kuzu"
...
Hüzün dağının yamaçların da yanlız
Ağlıyorum ve Utanıyorum..
Renksiz..
Çocukça dökülüyor gözyaşım..
...
Bir sigara yakıyorum..
Olamadım belki bir kınalı kuzu
Halbuki;
Benimde vardı yanaklarımda gül kokusu..
Rengini biliyorum gelinliğin
Hemde 13 yaşında...
Yeşil bir denizi andıran
Güzelliğim vardı şeker, şerbet tadında..
Sana hangi yenilgiden bahsedeyim şimdi
Kalbimin harabeleri içinde sıkışmış,
hangi anımı anlatayım...
...
Yıllar ardı ardına geçerken
Annemin hayalini Ellerimle parçaladım.
Yıktım o duvarları,
4 yıllık mücadele de;
Gönlüm gözlerini İstanbul’da açtı..
Nasıl bir 5 yıl ki; odamda yanlız,
Sobasız ve ışıksız kaldım.
Bir Küheylan boynundan akan ırmaklar gibi
direndim bana acı veren 26 yıla..
Aslında hayatım bomboş bir çabaymış.
Meğer yediğimiz yemek ve
Masamız çatlak,
içtiğimiz su ise günahmış..
...
Değer vermediğim, kıymet bilmediğim
Bir bahçe olmadın hiç.
Söyle; Sevgimle sulamadım mı binlerce acını.
Koklamadım mı?
Sen ağlarken avuçlarını.
Sen başka bir kolda uyurken
Ben 2 yıl kan kusmadım mı?
Sen yardım edeceğim dediğinde
Susup sana inanmadım mı?
Yahu Gecenin bir yarısına kadar seni bekleyip,
O eski kanepe de uyuya kalmadım mı!
Beni sen ciğeri beş para etmez biri için
Aldatmadın mı!
Söyle çocuklarım seni sorduğunda
Sen başkasının çocuklarına sarılmadın mı?
Ben insanlara utanarak bakarken,
Sen gülerek caddelerde dolasmadın mı?
Bu gittiğin yol değil dön dediğimde,
Bana sövüp saymadın mı?
Söylediğin her kötü sözü
Çocuklarım için yutmadım mı!
Ben çocuktum sana sarıldığımda
O çocuk seninle büyümedi mi?
Benim bir gururum vardı,
Sen onu kıvırcık saçlara yoldurmadın mı?
Kolunda işlediğin günahın mutluluğunu taşımadın mı?
Beni sen bir çirkin için aldatmadın mı?
...
Yıllar geçti ve bende artık yüzünü unuttum.
Şimdi evimde mutluluk hakim
Kalbini benden alan çocuklarım var
İçtiğim su da tat,
Yastığım da huzur
Şükür ki Mahşer günü var.
Ayna da yalnızlığım,
İçimi döktüğüm şiir’lerim var..
Sen olmasan da herşey var..
Aşk seninle değilmiş ki..
Benim Allah’ım var..

"Morfin"
Bir Selimhan Şiir’i...