bir mapus.
dört duvarı etten ve kemikten .
dört duvarı kırmızıya bulanan .
içine girdikçe çırpınan ve kanayan ,
bir mapus ,
öyle içten öyle yürekten .

önce müebbet dediler .
düşünce ,
dizlerime değin kan içindeydim ilkin .
susuz kaldım .
kan içtim .
humus diye kendi etimden yedim .
ne acıydı acıkmak ,
ne acıydı kendi kanına susamak .

suç işlememiştim oysa .
suç işlenmişti üzerime ,
ağaç gövdesine kazınan isim gibi tarih gibi .

yumruğumu sıkıp savururdum dört duvara
bir rençber kuvvetinde .
bin parsel arazim yok olurdu tek hamlede .
hücrelerimle,
gitmeyin diye debelendim hep boşuna .
bıraktılar beni ruhsuz hüviyetimle bir başına .

sonra ,
feodal toplumlara sürgün yedi aykırı oluşum .
heybetli kentlerde ki ,
bastırılmış duyguların
öz suyunu içmem gerekiyormuş .
oysa ,
kana kana içmiştim damarımdan akanı .
karnım toktu siniri alınmış yavan etime .
tenime astarı atılmıştı çoktan caniliğin .
farkına varınca düştü çorak toprağa faniliğim .

ben terbiye olmam değil mi ey mapus ?
yoksa mahkum oluşum sade bana mı mahsus ?
şimdi masum bekleyişler ziyaretime gelmeli .
az bulutlu bir havayı hafiften teneffüs etmeli .

yüzü tanınmaz halde olan göğün yüzüydü .
bana mapus kılınmış kendi göğsüm müydü ?
tavanımda asılmış bulutları
tenimden yolunan çıbanlar gibi söktüler .
dağların zemine mıhlandığını
daha yeni mi öğrendiler ?
elbet özgürlük yolunda çelme takacak olanlar var .
gurur karargahında düşmanı içten içe besleyenler var .

metropol kokan deli gömleğini ,
sırf aftan yararlanayım diye her gün giydim .
deniz aşırı ülkelerin imrendiği
petrol kenti gibiydim .

şafakları saymakla meşgul olurken
geceleri askıya almışım .
ben aslında kendimi
kendi yolumda bırakmışım .



m nhar f

ü i