Yıllardır meramınla yanarken kavrulurken,
Tekrar gelip karşıma çıkmasan olmaz mıydı?
Düşecekken yerlere yeniden doğrulurken,
Gözlerimin içine bakmasan olmaz mıydı?

Kimlerden haber aldın yoluma gelip durdun?
Bir bilsen şu gönlümü ansızın nasıl yordun.
Ne bir nasılsın dedin ne de hâl hatır sordun.
Susarak narın ile yakmasan olmaz mıydı?

Üzgünüm düşemedi dilimden hoş bir seda.
Basitçe bir hoşgeldin sonra yeniden veda...
Belki ismini versem yığılırdım orada.
Çıkılmaz girdaplara sokmasan olmaz mıydı?

Zaten yıllar tüketti hayata direncimi.
Artırdı her giden yıl sen adlı şu sancımı.
Biçare yaşıyorken bir başıma acımı,
Güpegündüz gözümden akmasan olmaz mıydı?

Sormaya yeltenmedin neden böyle sessizim.
Şimdi yoksun ben yine aynı yerde sensizim.
Kalabalıklardayım yalnızım, kimsesizim.
Düğüm olup boğazım sıkmasan olmaz mıydı?

Mesut’um tükenmiyor bu kahır çekme ile.
Başımız yerde kaldı bir boyun bükme ile.
Dönmüyor arkasından giden su dökme ile.
Dünyaları başıma yıkmasan olmaz mıydı?
Tekrar gelip karşıma çıkmasan olmaz mıydı?

Mesut ALTUNKAYNAK