Bir devri de böylece kapatalım sessizce.
Gözyaşımın testisi dolmayacak anladım.
Bu sevda savaşından çekilelim gizlice.
Atılan ok menzilin bulmayacak anladım.

Ne kadar işmar etsen boşa diyor şu yıllar.
Dönüp dönüp sararsın başa diyor şu yıllar.
Ses verirdi konuşsan taşa diyor şu yıllar.
Bir kuru selam olsun gelmeyecek anladım.

Ömrümü heba ettim ne geçti ki elime?
Hoşça kal oldu işte hepsi iki kelime.
Kilit vurup hep yare şiir yakan dilime,
Susturmazsam benden ben kalmayacak anladım.

Oysa bülbül gıptayla baktı hep peşim sıra.
Gül bile ahvalimden kaç vakit düştü zara.
Lokman hekim görse de çaresi yok bu yara,
Sahibi feryat etsem bilmeyecek anladım.

Bir emanet diyerek taşıdım yıllar yılı.
Taşıdım taa ciğerden kokan kara sevdayı.
Şahit tutsam güneşi, tanı, yıldızı, ayı...
Bir kez olsun kâale almayacak anladım.

Mesut’um varsın mağlup desin hissiz yüreği.
El aleme maskara etsin hadsiz yüreği.
Yada içerden yansın sessiz sessiz yüreği.
Ondan bana artık yar olmayacak anladım.

Mesut ALTUNKAYNAK