Kimselere vermezdim o verdiğim primi,
Ama sen tuttun öyle bir yerimden vurdunki.
Bilirdim duracağım durağımı, yerimi.
Geldin öyle çıkılmaz zor bir sual sordunki.

Nereden vâkıf oldun dökük can mekânıma?
Kimler figüran etti seni o destanıma?
Fatiha istemedim gönül kabristanıma,
Neden taşsız, tahtasız bu mezarda durdunki?

Nereye gider sandın bu muhabbet sonunda?
Meze de ister miydin bu fasılın yanında?
Demedin mi o da kul, Allah’ı var onun da?
İnsafından bağımsız ne hayaller kurdunki?

Seneler küllerimi yeniden harlamışken,
Geçen ömrün vaktini durmaya zorlamışken,
Bir hayalin üstünü biçare sırlamışken,
Neden bir avcı gibi ardım sıra yordunki?

Mesut’um bir meçhulsün aslında yaptığın az.
Adam olurum elbet gün olur biraz biraz.
Bu meçhul hikayenin failine meçhul yaz.
Bir anlık bir zevk için niye gönül kırdınki?

Mesut ALTUNKAYNAK