Yetmedi mi tarttığın hasretinle sabrımı?
Yaprak gibi dalımda kurudum kaldım yeter.
Ben seninle hiç ettim gururumu, kibrimi.
El gözünde bir garip divane oldum yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Elinin tersi miydi bedeli bu sevdanın?
Hiç mi kadri, kıymeti yoktu sende bu canın?
Tahammülü kalmadı açtığın bu yaranın,
Eyyüp gibi daraldım, sarardım, soldum yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Susmaktan ziyan oldum çöz artık şu dilimi.
Asude yıllarınla tüketme mecalimi.
Ya sen bir kez geldim de ya gönder ecelimi.
Seni kahrımdan yana nasibim bildim yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Bilmedin gidişini nasıl hazmettiğimi.
Dua dua gönlüme nasıl hükmettiğimi.
İsmin geçen sureyi kaç kez hatmettiğimi,
Sadece ben bilirim doldukça doldum yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Anladım ki dermanım yarama yar olmakmış.
Seninle senden özge herşeye kör olmakmış.
Gayrı bundan ötesi Mecnun’la bir olmakmış.
Yandım nar-ı aşkınla ben beni buldum yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Sormaz mı insan bir kez ne haldeyim, nerdeyim?
Bir başıma koyduğun o dumanlı serdeyim.
Mesut’um arar isen bıraktığın yerdeyim.
Gözlerimin yaşını gözümle sildim yeter.
Yokluğunda her gece bin defa öldüm yeter.

Mesut ALTUNKAYNAK