Sonunda seninle de kesişti bak yolumuz.
Sence de yolun sonu görünüyor mu doktor?
Sahi ömür sürdükçe sevda emekçileri,
Hiç gülmemek üzere sürünüyor mu doktor?

Ben biliyorum ama sen bak hekim gözüyle.
Uğraşma yüreğimin aleviyle, közüyle.
Ağrılarım var şimdi denk gibi yeryüzüyle.
Acılar sancılara bürünüyor mu doktor?

Şairler genç ölürmüş aslı var mı bu tezin?
Öyleyse doğmak hazin, yaşam hazin, son hazin.
Belki vuslat görülür yok mudur buna izin?
Ölenler hasretinden arınıyor mu doktor?

Sence neyim var benim neyin nesi bu ağrı?
Vakitli vakitsizce nedir yakan bu bağrı?
Belki de geliyordur gel diyen büyük çağrı.
Gel denince sorgusuz yürünüyor mu doktor?

Hipokrat’a söz verdin, bak her şey aramızda.
Sen bilir, sen görürsün yıllanmış yaramızda.
Sol göğsün altı varya ne varsa oramızda.
Gir bak yoksa senden de korunuyor mu doktor?

Mesut’um geçer elbet gün olur tüm yaralar.
Yar yaramdan ar eder en çok da o yaralar.
Nerden çıktı bu deme hastayım bu aralar.
Her gönülde bir acı barınıyor mu doktor?
Sence de yolun sonu görünüyor mu doktor?

Mesut ALTUNKAYNAK