Bu şiir sizler için gelsin. Umarım beğenirsiniz

YALNIZLIĞIN SESİ

Ruhumun

Zayıflığını affet,
Bir kuyu buldum
İçine düştüm.

Nasıl olduysa

Bu ruh hali
Galiba yalnızlığımın sesi

Gözlerimin kenarına
Düşen ışıklardan
Bile habersizim,

Tat ve koku duyum
Birbirine karışmış.

Aklım uzun ve derin
Uykulara dalmıs.

Aniden çıkan
Korkularımı ise
Bir türlü zaptedemiyorum.

Nefesimin çılgınlığı
Damarlarımda patlıyor sanki

Kimi zaman
Gözlerime düşen buharsı
Yaratılarla boğuşuyorum

Kimi zaman tüylerimi
Diken, diken eden
Asi itirazlarımla,

Yani akıbetini
Hiç bilmediğim
Bir karanlığın
Yalnızlığındayım.

Hayatı sevgiyle
Hecelemekten
Vazgeçtim artık,

İyi ve güzel
Yaşıyormuşçasının
Çabasından da
Çok uzağım,

Çünkü bütün
Duygularım hergün
Biraz daha afallandı.

Umut veren insanlığın
Zincirini kırdım

Artık gök gürültüsü
Ve şimşeğim

Olasılığın dayandığı
Bütün ihtimallerinse
Düsmanı

Öfkesi agzına açılmıs
Bir nefretle haykıyorum

Kendine nitelik kazandırmayan
İnsanlar bu hayatın daima
Karanlığı ve mezarı
Olmuştur

Ve hala
Hazin bir merakla
Sizleri izlemeye
Devam ediyorum

Ey ! asalet fukarası
Cinayet erbabı
Hain cellatlar ordusu...

Nevzat TAŞKIRAN