Beynimin içinde ki
Düşünce dünyasını
Kışkırtıp,

Ruhumu her dakika
Kırbacıyla kamçılayan,

Büyük güçlü
Tutkuların esiriyim.

Zeka ve ruh
Parıltısına rağmen,

Bütün haz alma duygumu
Cüretkar vaatleri ile
Süsleyen,

Tanrı

Bizleri birbirimize
Önerirken
İnsan olma zenginliğimizi
Çürütüp,

Zevk kaynaklarımızı
Arttırdı,

Bu yaşlı sahtekar
Dünyada.

Düşünüyorum

Korkularımın gövdesini
Okşarken
Ve her defasında
Biraz daha çok,

Ölümün ilk hamlesini,

İşte bu manevi özümü
Emerek

Zihinsel özgürlüğümü
Kısıtlayan
Tüm ezici baskılardan
Yoruldum artık,

Bir zamanlar öğrendikçe
Özgür olmanın
Mutluluğunu yaşıyordum

Fakat dünyayı
Derinden, derine
Tanıdıkça,

Zamanın bütün
Garip illüzyonlarından
Kurtulmaya başladım.

Yaratıcı ve ışık veren
Fikirlerimin sayesinde,

Kabul ettiğim
Tek gerçek

Ne yaparsan yap
Ne kadar büyük
Ve güçlü olursan ol

Ölüyoruz, ölüyoruz....

Nevzat TAŞKIRAN