Sonralara teslim, öncesinden kopuk
Hayatın ardından koşup duruyorum
Yaşamaktan niçin, bu kadar çok korktuk
Hem kendime, hem de, sana soruyorum.

Büyük bir savaşın ortasında kaldım
Beni şaşırtan şey, senin sessizliğin
Payıma düşeni hep korkuyla aldım
Faturası ağır, bende sensizliğin.

Halimi görünce, beni düşkün sanma
Dengesi bozulmuş, soytarı değilim
Mazeret üretip, daldan dala konma
Seninle bir arttı, öfkeye eğilim.

Bir merakla bize, zehrini akıttın
Sonra lambaları acıya sondürdün
Diri, diri yakıp, ardımızdan baktın
Yani hepimizi, deliye döndürdün.

Bedeller ödeten, eziyetlerinle
Bu solan bahçede, nasıl yaşanacak
Bizden uzak, tavır vaziyetlerinle
Hangimiz hayatı, zevkle kuşanacak..

Belleğim rengini kaybetmis bir gemi
Öfkesi aklımda, patlayan bir mayın,
Bir an gözlerimden çekilince demi
Sakın ha ! Gelipde bana bulaşmayın.

Yeter artık bana, takvim hazırlama
Zafer çığlıkları atıp gülme sakın,
İçimde ki sese, kızıp azarlama
Biraz insanlara, şefkatinle bakın.

Başımda bir bekçi bırak demiyorum
Kardeşi kardeşe düşman etme artık
Ben sözümü senin gibi yemiyorum
Yaşadığımıza pişman etme artık.

Durumu eşitle, azlık, çokluk bitsin
Kuşkusu dağılsın, çözülsün düğümler
Ve kara bulutlar, üstümüzden gitsin
Gençliği vurmasın, zamansız ölümler.

İçimde şiserek, çoğalan her acı
Çocuksu yanımı, boğdukca boğuyor
Ve ruhumu saran onca büyük sancı
Sen dur demedikçe, yüreğim soğuyor.

Nevzat TAŞKIRAN