Gözlerinden geçen, zamanın kapılarını kapattın.
Rüyalarımdan yüzünü, gönlümden suretini çaldın.
Umuduma kelepçe vurup, boğsanda ruhumu,
kendine aşk, bana tatlı bir hüsran bıraktın.

Senin ruhuna şiir, kalbinden dökülürse,
kalbim kalbine, uzaklardan değmezse,
okusamda bir anlamı yoktur, senli şiirlerin,
gece dediğin, nurlu yüzünden, kalbinden bir geçse,

Aydınlanırdı belki sokaklar, garip yüzler gülümserdi.
sesin düşse kulağıma, belki herşey yeniden zuhur ederdi.
Hayal dediğin, dualarla sevdirir kendini sabah namazlarında,
bir bilsen, ne kadar çok yükseliyorsun avuçlarımda.

Seni ilk yazdığım şiirden, ilk mısradan vazgeçiyorum,
her sabah isminden, gözlerinden geçiyorum.
Akşam vaktinde siliyorum seni, çaldığın şiirlerimden,
Dolunay düşüyor pencereme, yine eşsiz adını hatırlıyorum.

Gerçeğin kendisi senken, dünyanın yalanlarında kaybolacağız,
başka zamanda, başka pencerelerin önünde, ayrı yönlere bakacağız,
aynı güneş süsleyecek, saçlarını mavi göğün altında,
zamanın sonunda, pişmanlıkların ertesi günü buluşacağız.

EnEs İlHan