Günleri soldurdun, şimdi hangi şehirde uyanırsan uyan.
Güneşin beyazından, yıldızların altından,
kimin kollarında sönerse akşamlar,
bir yastıkta kuruyan yaşlar var.

Sevgi ne kadar uzak sevgiden,
sevmekte neymiş,
gülleri solduran güller varken,
affetmenin bedelini herkes ödemiş.

Ayaz vurmuş sokakları ki donmamak mümkün,
mümkündür alevinle yanarken beyaz esmer suratlar,
belki sende sönüyorsun bir kar tanesinde,
söndürdüğün gibi karanlığı, zifire çalıyorsun yüreği.

Olsun, birdefa böyle söyleriz bu şarkıyı,
bu şarkıyı sevişirken dinle,
yabancıdır ellerin ellere,
ve yabancılığı severse tenin,
sıcağında susadığın iklimlerde beklenir ölüm.

Anlamadın, anlamadın.
anlama, anlarsan aynalar kesik atar bileklerine,
kurtuluş olmaz çağrılan adın,
birdefa böyle hayal kurdum,
seni bir resime bir adamla sığdırdım.
Bir resimde seni sattım, bir hayatta bir ömür satılmış,
ikiside senin yüzün, ikisinde de sen gülüyorsun,
sen gülüyorsun güller soluyor, sen gülüyorsun, günler soluyor.

Enes İLHAN