Gece tükenmeyen aşkıyla,
sabahın kıskandığı kadar güçlü.
Sen, bir gece kadar zayıf.
Bir geceden güçsüz.
Sol yanında kalp taşıyorsan,
mutlaka bir kez sevdin.
Acizliğinin öyküsünü, güneşe anlattın.
Kaleme dokunduysan, mutlaka şiiri tanırsın.
Bir şiir olamayacak kadar kötü olsan bile.

Zamanı tanıyorsan, benide bilirsin.
Ben, seni zamanla taşırım.
Hilebaz bir aşıksın, yeniliyorsun.
Zaman, beni sana taşımaz,
ben, kötü gözlerin gecesi olmadım.

Ay ışığı zafiyetinde yanıyorsan,
baktığın gökyüzünü hiç görmemişsin.
Anlaşmak, sabahın ilk ışıklarıyla imzalanır,
gün ışığı, teninde kaybolur gibi kaç hayal söndürdün,
veda etmek, suskunluğa bir veda,
sen, sessizliğin mahsenine hiç uğramadın.

Kilitli kapıların ardında,
ne görüyorsun, ne biliyorsun,
karanlığa yaklaş,
sevmeyi hep başka ağızlardan okuyorsun.
Yakacak bir ateş değil,
külü geceye dayanamaz,
uçurumlar ürkütür, yürüyemediğin yıllara tutun.
Belki bir vakit gelir,
uzun yolların sonunda kendine kavuşursun,
durma git, parlak ışıklara ait gecelerine.

Enes İLHAN