MÜRÂCA’’A

Dedim güzel aşkın nedir tarifi
Sırat gibi ince hâl dedi bana
Dedim sence var mı bunun arifi
Yandıkça şükreden kul dedi bana

Aile bir ağaç temeli köktür
Temel sağlam ise başı hep diktir
Köklü ağaçların meyvesi çoktur
Meyve süren yeşil dal dedi bana

Dedim sen goncasın dikenin bitmez
Dedi âşık isen eline batmaz
Dedim bu aşk beni hiç iflah etmez
Ucuz değil sevda bil dedi bana....

Dedim Kerem oldum yanıyor sînem
Dedi ki Aslı’yı yâr etmez ninem
Dedim bir garibim fakirdir hanem
Aşk ile pişen aş bal dedi bana...

Dedim mehtabım ol kara geceme
Dedi em olmazsın yürek acıma
Dedim ağır sözler gider gücüme
Sevgiyle tatlanır dil dedi bana

Dedim kirpiklerin neden nemlidir
Dedi didelerim hep elemlidir
Bülbül figan eder sanki gamlıdır
Bülbülün sınavı gül dedi bana

Dedim ahudan mı aldın gözünü
Dedi avcı mısın sürdün izini
Dedim bir buse ver asma yüzünü
Edep gözlerimde tül dedi bana

Dedim gel sultan ol gönül köşküme
Dedi ateş olsam yanmam aşkına
Dedim al mendilin olsam eşkine
Gözyaşım taşkın bir sel dedi bana

Dedim ben bir toprak sen cemre olsan
Dedi Ferhat gibi dağları delsen
Dünyayı verirdim bir kere gülsen
Dünya gözlerimde çul dedi bana

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ