bahçesiz rüzgâr
ve şairin şiir bahçesi;

ve şairin içindeki kuşlarla vaktin bahçesine kurduğu düş heceleri..
şiiri şen şakrak kılan nağmeler..

taş oyuklarında çatlayan tohumlar, balkonda bahar çığlıkları, rüzgarla raks eden ezgiler, şiir tanımına yeni bir soluk yeni bir boyut getiriyor gibi öylece fark edin beni diyor naçizane bana göre şiirin çağrışımları


o halde vira bismillah!

şairin şiir sofrasından ruhu doymuş gibi ama bir türlü kalkamadığınız çağrılı bir açlık.
sürekli olarak kulağımız o seste, ruhumuz hep o sinide.
kelime kelime harf harf, nefes nefes göğşümüze çakıp durduğumuz veli ni'metimiz ..


ve şairin şiir bahcesi..
envai çeşit çiçek tozlarından derlenmiş güzellikler ve envai çeşit kokular taşıyor etrafa rüzgâr.

ruhununuz direği kırılıyorsa normal değil midir sizce?

çiçekler hormonla değil ona sunulan sevgiyle büyüyor.
muhatabından aldığı o ışıkla, sevgiyle renkleniyor, cennetten bir lir köşesi oluyor sonra.

evren sepetinden gelen bir buket gülün selamı
aldık kabul ettik.


"biri şiir yazar, biri de o şiir üzerine kendini"


umut hep var


tebessümle
sevgiyle