Kalemim çıplak
Şiirim yalınayak
Eylül geldi bak…

Yine hüzne açılıyor kapılar
Rüzgâr bir yaprağın peşinden koşacak
Lirik türküler söyleyerek yamaçlara
Gözlerin düşecek aklıma yine
Yine saçların, yine o asi yanın…
Ve suskun çocuklar geçecek
Sana sakladığım sözcüklerin üzerinden
Toplayıp, derme çatma şiirler yazacağım ben.

Sen ise hala duvarlarında mahpusluk yazılar
Sol yanında anarşist bir gölge
Griye boyanmış sokaklar gibisin
Lümpen bir edayla şiirler adıyorsun proletaryaya
Kabul;
Hepsi yüreğinin süsü olsun
Fakat bahar bekleme o mevsimlerden
Hakikate kurşun işlemez
Silinmeden dudaklarına bulaşan hatıralar
Cebine ilk yazdığın şiirleri koy
O kırık dökük yanınla gel
Ne zamandır köhne bir şehri sevmek geçiyordu içimden.

Dilinin altına süpür öfkeni artık
Coğrafyaya kin tutmak olmaz hem
Takdiri ilahiden düşmüş payımıza
Ekin biçmek, çapa kazmak, at sürmek
Soy üzerinden afaki söylemleri
Kapat hayal perdelerini
Biz biriktirdiğimiz düşlerle yazalım hikâyemizi.

Çam kokuları götürelim gittiğimiz yerlere
Renkleri anlatalım çocuklara
Dere taşlarını, söğüt kokularını,
Leyleklerin ne zaman geldiğini…
Turnaların nasıl göç ettiğini
Metropol yalanlara takılmadan ayaklarımız.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
3 Eylül-2023-Pazar-20:15