Külümün altında saklı közlerle
Neler yaktığımı bilemezsiniz
Dağlara her akşam dalgın gözlerle
Neden baktığımı bilemezsiniz.

Ömrün kıyısında çektiğim içle
Ölümün koluma verdiği güçle
Bağrıma, pişmanlık denen çekiçle
Kaç mıh çaktığımı bilemezsiniz.

Affıma kefaret olsun diyerek
Sırtımdan beşeri bir bir soyarak
Dua ırmağında gönül yuyarak
Kime aktığımı bilemezsiniz.

Çok kez unutsam da asıl gayeyi
Örtündüm umuttan o himayeyi
En sonunda tövbe denen payeyi
Kaç kez taktığımı bilemezsiniz.

Artık nazarımda ziyası solmuş
Sokakları köhne, virane olmuş
Şu gönül ülkemde miadı dolmuş
Kaç kent yıktığımı bilemezsiniz.

Rızkımı çıkarmak uğruna taştan
Gözümdeki yaşla sözleştim baştan
Kendimle olan o büyük savaştan
Nasıl çıktığımı bilemezsiniz.

Karalarsa susmak karalar beni
Sustukça sükutum yaralar beni
Yevmü’l mahşerde ‘’O’’ paralar beni
Neden bıktığımı bilemezsiniz.

Aydın YÜKSEL-ANKARA
24.06.2023-Cumartesi-22.09