yeni bir şiir yazmak istiyorum
bilemedim
nerden başlayacağımı
binlerce şiir akıp geçerken
nehir gibi zihnimin içinden
heceleri bir bir
suskun yapraklar gibi dökülürken
sayfaya

uçsuz-bucaksız bir istek bu
yürürken
iki yanım aşk
tadılmamış hisler
daha neler var neler
yağmur olup
usumun bulutlarından
yeryüzüne inecek

dalgalanıyor ruhum
ani mesajlar
uyarılar veriyor
bu yüzden
her şey bir rutine bağlanmış
benden habersiz

sonra onu anlatılıyorum
fesleğen kokulu sonbahar gününe
kurşuna diziliyor
şiirin her satırı
göz alabildiğince ihanet
başka bir entrika içinde
her nokta
her virgül

belki bu yüzden tüm kaygılar
ya da derinlerine dalmaya götüren
sıra dışı algılar
içimde beklemede
tutkulu
endişeli
sabırsız
özlemle dolu

sokak bomboş
günlük hava tahmin raporlarının aksine
bir yalancı yağmur
çiçek açtırıyor kasımpatılarıma
bu mevsimde
kelebek oluyor sevgili
gelip konuyor üstüne

her şeye rağmen
aklımın ve yüreğimin kabullendiği
alışkanlıklarına rıza gösterdiğim
zorluğunun farkında olduğum
sığınağı çatısı olan
daimi bende husul bulan
sadece adresi sürekli değişen
gizemli duygularım mevcut

ıssızlığı boğuyor yağmur
çığlıklar sarıyor geceyi
bir çizgi gibi
yanıp sönüyor deniz feneri
kalbime tecessüm ediyor ışığı
belli belirsiz
yürüyor gözlerimin önünden özlem duyduklarım
alıp götürüyorlar beni en uzaklara

hayatın zor ve acı yanlarıyla tanışıyorum
hem şefkatten yoksun
hem de yürekten gelen bir destekten
bir habersizliğe terk edilmiş
yalnızlık hissiyle bocalıyorum şimdi
vesveselere kapılarak

üstelik de
söz seviyesinden öteye geçmemişken
sınırları aşmanın coşkusuna da nispeten alışmışken
beni kararsız bir ruh haline zorlayan
bu kelimelerin vaveylası
kim bilir
daha ne kadar sürecek


redfer