Kimsesiz vakitlerde gizlendim kendi siperime
Gövdemden çekiliyor kan, iç çekip d/üşüyorum
Dudağımda yetim bir ıslık, sürgünüm ben aşka
Yaprakta çiy, şemsiyede damla, dudakta ışığım

D/üşüyorum gönlünün fiyakalı saraylarında/n
Unutulmuş yüzün ekseninde sana sus/uyorum
Yüreğimin buğulu f/aylarında kıyamete aşk var
Unutulmuş adresleri saklıyor sokaklar koynunda

Anıları tütsülüyor bir kadın acının irinli odasında
Karanlık bir menzildeyim seni aydınlatıyor şafaklar
Belleğimde kazınmamış bir aşkın s/özlü sağanağı
Düşlerin rutubetli mahzenlerinde seni bekliyorum

Nefretin mor slaytlı odalarında acıları g/izliyorum
Ş/aşkın iç sesiyle geçiyorum geceleri kendimden
Sesinin kırık nağmeleriyle çıkıyorum kabrimden
Sensiz günler söndürüyorum ben sarı küllüklerde

Bir zamansızlık düşünün küfür bozan devrindeyim
Düşüncelerim buz tutmuş, yürekte nefret kaynıyor
Hep aldanış k/oylarının senfonisi aldatılan uslarda
Dağlar kendine yandaş, sırların döşünde ruh ağlıyor

Gövdemde kavga artığı bir bıçak, kandan geçmişim
Sürgün türküleri dudağımda, gidiyorum kendimden
Arama kalıntımı g/özlerimde, çürüdüm kendi çukurumda
Umarsız bir ömrün cenderesinde hıncım isyanımı sarıyor

Selahattin YETGİN