Saat sabahın beş otuzu,
Gözlerimde uyku orucu.
Güneş doğarken, kızıla boyanmaya başlar gece,
Ölür gözlerimde gece, hece hece.
Yok olurum ben sessizce,
Her akşam gözlerimde uyuttuğum bu şehirde.

Saat sabahın beş kırkı,
Dilimde anlamsız bir şarkı.
Ey yüreğimin kördüğümü.
Suskunluğumun bütünlüğü.
Bütünlüğümün eksik yanı.
Eksikliğimin tamlayanı.
Şimdi yokluğun kadar gerçek,
Gerçekliğin kadar yoksun.
Sadece rüya kadar gerçeksin,
Sabah , geldiğin gibi gidersin.


Saat sabahın altısı,
Gözlerimde uyku sancısı,
Bilmem kaçıncı uyanamayış bu sensizliğe,
Yavaş yavaş ölür bu şehir gözlerimde.
Kal demedim sana , gitme de demedim.
Gurur yapmadım ama sustum bir şey söyleyemedim.

Saat sabahın altı otuzu,
Oturuyor içime sensizliğin olgusu.
Deli gömleği giydirdim aklıma,
Şimdi şarkı söylemek lazım bağıra bağıra,
Hayır ağlamıyorum, gözüme uyku battı.
Bilmezsin sen, en son uyuduğum hangi akşamdı.

Saat sabahın altı kırk beşi.
Almaya geldiler beni.
Sen istersen biraz daha kal,
Sıkılınca gidersin.
Zaten en iyi yaptığın şey de o değil mi?