Yağmur yağar
bereketlenir topraklar,
şenlenir, neşeleşir doğa.
Ama sen
Kontrolsüz akan suyu setlemezsen,
fazlası
büyüye-çoğala,
sel haddine vara,
cezalandırır insanı;
„Korumayan kendini,
hakkeder felaketi!

Sen rahat ve çıkarın uğruna
atmosferi delersen,
ısına-ısına
yanar küren!
Buğulaşan sular
yağmur olarak yağar,
-hemde sağanak halinde-
seller toprakları sürükler,
döker denize.

Kutuplarda eriyen buzullar,
birde suya karışan topraklar
deniz seviyesini yükselir;
Kıyıda kum ve karada toprak eksilir,
adalar batar,
göçmek zorunda kalır insanlar.
Sınırla, setle, kanunla korumazsan kendini,
torunların çekecektir derdini!

Küre Isınması
yakmaya göre doğayı,
açlık ve kuraklıktan
kaçan insan
dayanır sınır kapılarına,
senden medet ummaya;
„Acaba Sığınmacı‘yı
içeriye alsam mı,
dışarıda mı bıraksam,
yoksa suçlu ülkelere mi salsam?“
Sorularına tek cevap;
„Kim ekmişse, o biçsin!“ olur ahbap!