Darende’ye uzanalım, çiçeklerle dolu bir yolculuğa,
Malatya’nın gül kokulu bağlarında bir gezintiye çıkalım.
Doğanın cömertliğini görelim, güzelliklere tanıklık edelim,
Gönlümüzü renklendiren çiçekleri birlikte anlatalım.

Darende’nin güzelliklerine bakın, çiçekler açmış her köşede,
Nergislerin zarafetiyle dans eden dağların eteklerinde.
Gül goncaları sıralanmış, gönüllere neşe saçan,
Narin laleler açmış, bahar rüzgârında aşkla coşan.

Bakın, orada zambaklar gururla boy gösteriyor,
Lal olmuş papatyalar, masumiyetle büyüyor.
Menekşelerin moru bir aşka işaret ediyor,
Nazar boncuklu sümbüller, güzel dilekler savuruyor.

Gökyüzündeki güneşin yüzüne gülücük konduran,
Papatyaların beyazıyla süslenmiş bahçeler açıyor.
Rengârenk çiçekler birbiriyle yarışıyor,
Darende’nin cennet köşelerinde bahar şöleni yaşanıyor.

Gönlüm Darende’ye uzanan bir sevda köprüsü,
Somuncu Baba’nın ışığıyla aydınlanmış bir yolculuk.
Maneviyatın ete kemiğe büründüğü bu topraklarda,
Aşk, her bir nefeste yükselir, gönüllerde yankılanır.

Darende, sen ki maneviyatın çiçek açtığı topraksın,
Somuncu Baba’nın emanetidir kalbine düşen bu aşk.
Güzellik, sevgi ve aşkla dolu bu destan,
Maneviyatın kollarında yazılmış bir masaldır yaşamak.