Ne tam karanlık ne de aydınlık bir gece gibiydin,
soğuğun hüküm sürdüğü yerde bir tek sen sıcaktın.

Gönül, donmadı, taşlaştı belki, o da sen dokunduğunda eridi.
Gözlerim yollarını sana çevirdi.

Bakışın düştü üstüme; dimağım dağıldı bir anda,
sükûtun orucunda dudaklarım bayramı erteledi.

Tebessümün gözlerime uğramadan önce;
benliğim yağmur öncesi kurak topraklar gibiydi.

Firak zabıtları damlıyor gözlerinden,
yokluğun tufanları kıyılarımı boşalttı.

Hicran koridorları sensizliğinle çalkalanıyor;
kıblegahın gönlüm olunca veryansınlarım geri çekiliyor.

Tebessümlerine iliştirdiğin hüzün!
İçlendikçe asırlık sevdan, ruhum gam kuyularında tutsak.

Kahrın kuytularında sevdanın defleri dövüyor kalbimi;
firakın sözlüğüne ellerim hep elinle uzanıyor.

Hazırladın mı beni kıyametine, yokluğunun fırtınalarına?
Tutkularım muhayyer değil, hudutlarımdan usulca esen bir rüzgâr.

Cancağızım sensiz mateme büründü; gül soldu tenimde,
bakışlarım yaprak yaprak savruldu; her biri ayrı bir mevsim oldu.

Perde arkası düşlerimde fersah fersah gül açtırdın,
her nöbetim ve vardiyam sanaydı.

Simsar karanlığın fecri gözlerinde kaybolduğumda,
gamzelerin makberim oldu.

Ey husuf bakışlım!