24
Yorum
67
Beğeni
0,0
Puan
1548
Okunma
Ay ışığı sızıyor
sessizliğimin çatlağından
tüm sözlerim buz tuttu.
Prangada kalbim
yaralarımın içine sakladım adını.
Kara bulutlar çöktü yüreğime
haber taşıyan kuşlar gelmez oldu.
Sen, gamzelerinle solmayan bir gül
Ben, tebessümüne gömülmüş âşık.
Gözlerim okur seni
sayfa sayfa
yalnızlığın rüzgârı
kırağı bırakır toprağa
Avuçlarımda kalmış sıcaklığın
kirpiklerimde açan hasret
bir anı söksem
bin iz kalır içimde
Bakışların çekildi Ağustos’ta
zemheri indi ruhuma
dudaklarım çatladı
yağmurundan sonra
hala susuz kalmış toprak gibi.
Düşlerimi bıraktım kirpiklerinin ayazına
kanlı gözyaşlarım süzüldü karanlığa
gelmedikçe büyüyor yokluğun
unutmak Kaf Dağı’nın ötesinde
bir masal gibi uzak
Ey ilk ve son durağım
ellerim çorak
dilim zincirli
güz mevsimiyim şimdi
senin yokluğunla sararıp dökülen…