Geceler...
Kederdir!
Gamdır!
Gündüzler...
Sevinçtir!
Sevdiğindir!
O, sevdiğinin adıdır.
Gün gelir, efkarlandığında!
O an, en güzel dost!
Kağıt ile kalemdir.
Çünkü, üzerine yazdığın cümleler.
Senin, kimseye anlatamadığın...
Paylaşamadığın sırlarındır...
Hele, dertlenip, hüzünlendiğinde...
Gecelerin sabahına, merdiven olur.
Bastığın basamaklar...
Uzayıp sana keder olur.
Bazen o, basamakları çıkamazsın.
İçinde dert olur.
Hüzünlenir, üzülürsün!
İşte, o zaman!
Yanında birine ihtiyaç duyarsın...
Dertleşeceğin, acılarını paylaşacağın...
Onun için...
Bir sevenin...
Bir bekleyenin olmalı, bu hayatta...
Sen, dertlerine yenik düşüp...
Kendinden vazgeçsen de...
Senden vaz geçmeyen biri olmalı.
Elbet, bir gün ondan...
O, sevdiğinden...
Uzaklarda bir köşede de...
Ölebilirsin!
Sonra, kendinle birlikte.
Ona olan aşkını da, toprağa gömersin.
Yaşamak!
Herşeye rağmen direnmekse...
Sevmek!
Sevdiğine güvenmektir.
Kendine dert edip, fazla üzülme...
Hayat bir sekilde geçiyor...
Onunla, ya da...
Onsuz!
İşte, yaşam, bir şekilde bitiyor.
Ama tatlı...
Ama, acı...
En güzeli...
Kafaya takmadan! Yaşamalı her anı...
Dinçer Dayı