Türklük bilinci; Ayrıştıran değil!
Bır araya toplayıp birleştiren!
Ötekileştiren değil, kardeşlik bilinci ile kucak açan!
Binlerce yıldır bu kutsal topraklarda bizi ‘biz’ yapan!
O muazzam birleştirici Türklük mayasıdır!
Bu bilinç, sadece bir kan bağı ile değil! Düğünlerde, bayramlarda çektiğimiz halaylarla!
Teptiğimiz horonla!
Oynadığımız zeybeklerle!
Aynı topraklarda doğup büyuyen!
Bir büyük ulusun biz!
Yurdun batısında, Çanakkale’de..
Doğusunda Erzurum ve Kars’ta...
Omuz omuza çarpışmış!
Bu vatan uğruna nicelerini can vermiştir!
Kurtuluş savaşında yurdun dört bir tarafından gelip!
Kader birliği edip...
Aynı dua ile...
Aynı inanç ile şehadete yürüyenlerin kader birliğidir!
Bu Vatan!
Bizim töremizde hiç bir zaman, öteki’ yoktur! Farklılıklarımız vardır!
Gönül zenginliğimiz vardır!
Vatan ise hepimizi dil, din, ırk gözetmeden!
Alevi, Sünni demeden!
Türk, kürt diye ayırt etmeden!
Hepimizi kucaklayan o büyük çatının adıdır!
Bu güclü sarsılmaz bağın kaynağı!
Her şeyden önce Hazreti Muhammed Mustafa’nın (s.a.v.) kalpleri aydınlatan ilahi nurudur! Bu nur, Hoca Ahmet Yesevi’nin Türkistan’da yaktığı hikmet ocağında...
Oluşmuş, büyümüş, can bulmuş!
Yunus Emre’nin Anadolu’da “Yaratılanı severim, Yaradan’dan ötürü” diyen sevgi diliyle yayılmış!
Dillere pelesenk olmuş!
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün “Ne mutlu Türküm diyene” sözüyle perçinlediği...
Bağımsızlık, çağdaşlık ve bağımsızlık hedeflerine ulaştıran!
Hayallerini gerçekleştiren hamleleri ile taçlanmıştır!
Ocağımız şen!
Birlik ve beraberliğimiz daim!
Yolumuz aydınlık!
Hedefimiz kızıl elma! olsun!
Göksümüz imanla dolsun!
Dualarımızda kabul görsün!
Dinçer DAYI