Tozu öperken gözlerim yandı
Sana doğru bir telaş var içimde
Bana bir gün şu kubbenin kenarından bakıp
Rahat bir yatağa yayılan bedenime
Hadi kalk diyecek misin ?

Eril düşlerin penceresi hep mavi
Sonsuz uçarı
Bana tatminkar bir para lazım
Revolver ile biraz gezmek için

Sokak lambasına bırakılmış ekmek
İtina ile karıncaların sancısını çeker
Beyaz kelebek bana şarap getirdi
Hancının mor aksak ayak bileğine kondu

Sanki seninle bu handan içeri girdik
Latif bir selam aldım duvardaki şamdandan
Tepemizde düşünceler
Sol rıhtımda alevle yanan kalyonlar
Durup dururken beni hayata alıkoyan
Trabzandan düşüp de kolunu inciten
Çekik gözlü kolları burgu pazılı kurt kadın
Masamıza geldi

Hay hay hancı bu gece Sivastopol yolcusuyum
Bir umutla ekmeğini tutan ben gideceğim
Sen merak etme son ekmek bunlar
Ve son şarkıyı söyleyelim umutla
Toz öpelim
Çünkü yarin resmine bakmakla
Tozlu dudaklarını öpmek aynı şey değildir

Kızıl gözleri çakmak çakmak olan
Elimde milyon yıllık sancıyı
Sana getirdim
Ayineme bakıp bakıp sesini yüksek sesle tekrarlıyorum
Her hecede yutkunup ağlıyorum
Bana imren ve beni kör kuyulara at
Zindanım güneştir benim
Karanlıklar doğmalı esaretime
Yoksa karanfiller kararır
Dilimde buz filizlenir
Olmazlar olur
Ben yıkılmalıyım
Yık beni fikir
Bu handa aklıma gelen şeyleri
Sana kim diyebilir
Fikirle konuşuyorum
Fikir bana bakıp göz yumuyor
Hancı çok içtin dedi
Hancı fikri nereden tanıyor?
Aynaları kıran kalp
Fikri sevmiyor
Hancı çok içtin diyor
Yoksa hancı kalbi mi seviyor ?
Kalp ateş denizinde aşkla yaşıyor
Ateş sönünce aşk ölüyor
Hancı yine gülüyor
Bir gazete küpüründe
Bin yıl sonra resmimiz var
Bunu fikir biliyor ben susuyorum
Hancı üstümü örtüp mumu söndürüyor
Yeniden bir kahramanda doğmak için
Uyumaya ihtiyacım var