koşma
koşma ne kelime
o kadar hızlı dönüyor ki dünya
gerek yaya
gerekse yorgun argın
uzak yollardan gelerek sana ulaşacaklar

en akla yakınmış gibi gelen sözleri bile dinleme
deş ve bul püf noktalarını
bazan hasım kılığında
bazan hısım

tek mevcut suskunluk
sıcacık hem de
solukları kesecek biçimde
bir kez söylense
bütün olup bitecekler
gelip geçecekler
bir gölge gibi perdeye düşecekler
bir görünüp
bir geri çekilecekler
bir cevaba kavuşur belki

henüz kuyusu kazılmamışken
biraz su
biraz yağmur
biraz serinlik ararken
ateşlerini harlarken
avuçlar öfkeyle sıkıldığında
tırnaklar ete gömüldüğünde

üzerine alevden gölgeler düşürerek
baş kaldır
isyan et
tüten buharlardan
gölgelerine sığın
odur en serin hurma altın

koşarken
alev ateş
öyle taşsın öyle azgınlaşsın ki
bent bırakmasın önünde

içini yaksın acımasız bir öfke
en fazla da öfkeyi taşıyan kalbin kavrulsun
değil mi ki özü ateş
var olmak için yakmak zorunda
yakacak bir şey bulamayınca
kendini yaksın
ateşten bulutların

sadece sesti gökyüzü üzerine yükselen
sinende hep hüzün diye filizlenen
hep hüzne ilişkin bir şeyler
hep yanlış kelimeler
dudaklarında
farklı dünyaları düşledin
hayatın sırrını bir türlü bulamadın
çıktığın yolculuklar
hep yanlıştı

münzevi hayallerde eklemledin ahları birbirine
hep yitik sevdalarla
ağladın geceler ve gündüzler boyu
aylar ve yıllar yılı
üzerinden kayıp gidenler
dizi dizi
saf saf
sıra sıra
yağmur damlaları kadar duruydu
aynı damlaların sayısızlığınca çoktu

yağmur sustu
gökler sustu
gök gürültüleri sustu
bulutlar suyunu tuttu
koca bir sessizlik

kelimeler,cümleler,sözlere sığındın
işte şimdi bilinmeyen her ne varsa
karşında
dilleri tutuk
başları öne eğik

yağmur dedin
damla dedin
su dedin
yaprak dedin
soğuk dedin

sonra biçim biçim
sonra kıvrım kırım
heceler düştü
papatya çiçekleri
dil ucuna geldi
laf ,lakırdı ,ses ,mana buldu
kavramları kelime kelime tanıdı
cümle cümle anlattı

mademki söz verdin
hadi git
koşmaya başla şimdi

koşarken, toprağın taşı dikeni ayaklarına batsın
çalılar yüzünü yırtsın
düştün mü
güç bela kalk
düşe kalka tepeleri tırman
uçurumun kıyılarına dayanmadan

öyle bir kaç ki
dünya durdukça hiçbir kimse öyle kaçmasın
ne kadar zaman koştuğunu bilme
yorul
soluk soluğa
kan ter içinde

al, de
Allah’ım
bu aklı bu baştan al
öyle büyük bir unutmak ver ki
unutmak
her şey olsun

redfer