Biz gurbet iklimin güpgüzel sevdasıyız
Kor ateşlerde yalınayak gezen
Aşka kanatsız uçan
Özlemin dilsiz çığlığında bağırıp çağıran
Yağmur bereketinde sırılsıklam olan




Biz âsi rüzgârların sımsıcak elleriyiz
Kâh uçuş böceklerini anne kokusuyla uçuran
Kâh dört yapraklı yoncayı Kuran-ı Kerim arasında saklayan
Kâh kar altında üşüyen karıncalara yuva yapan
Kâh evlatlarını şefkâtle bağrına basan




Biz hayat yolunun iki sadık yolcusuyuz
Gül bahçelerindeki inatçı dikenleri hiçe sayan
Mona Liza misâli bi yani ağlayan , bi yani gülen
Tüm cephanesi top, tüfek değil sadece aşk olan
Küçücük çocukların gülüşünde masumiyeti kucaklayan




Biz ikinci baharın henüz geç kalmamış aşkıyız
Vakit ne erken
Ne de geç
Ölüm soğuk nefesini üflemeden üzerimize
Yürek yüreğe sımsıkı kenetlenip
Hiç ayrılmamak üzere yemin edelim...










nagihan