gözlerinin sema’ya dalıp
bir girdapta kaybolduğunu henüz farketmişken ,
kirpiğine yıldırımları takmıştı .
daha yıldızlara ulaşamadan ,
daha başka gezegenleri göremeden ,
ışık benimde gözümü almıştı .

…
yağmur , ahmakları ıslattı .
senin coğrafyanda bulut yoktu .
…

kör kalabilmeyi göze alıp
ellerinin üşüdüğünü farketmişken ,
parmaklarına ateşten bir çember takmıştı .
daha ufuklara açılamadan,
daha başka diyarlara gidemeden ,
benimde ayağıma prangalar bağlanmıştı .

…
yüzük, ölene değin eline takıldı .
senin mapusunda kelepçe yoktu .
…

tutsak kalmayı kendime yediremeyip
saçlarının bir esimlik rüzgar olduğunu henüz farketmişken ,
uykularıma rüyaları iliştirmişti .
daha düş sahnesinde sahne alamadan,
daha en güzel oyunlar perdelenmeden,
kariyerini başlamadan bitirmişti .


kehkeşanda gezinirken
vuslat değdi diye denk gelebilmeyi umud eden ,
sebep mana ilminde bir sonuç diye
saati yıllara pay eden ,
O son uçlara varamayan minvalde
ilelebet yürüyen
önceleri ile yetinen bir sırra mazhar oldum
sen çöz diye .

…
çözemedin.
çözülmedi.
…

şimdileri yok oldu Aftade .
şimdileri çok oldu düşünmeyeli, düşlemeyeli.
şimdileri çok oldu düşmeyeli içine mana’nın
şimdileri çok oldu etrafımda anlamayanın ahalisi
şimdileri yok oldu artık bu mektubun tek varisi .


m nha if

ü r

11.05.2023