şiirlerimin çığlıkları yankılanır
ahraz bir kentin duvarlarında
irkilirim
üryan bir gecenin koynunda
kaldım sana çizdiğim
kalbimin yollarında

yetişemedim o kocaman veda’na
yapışıp kaldım sensizliğin kozasında

nereye baksam karanlık
ve öfkeli gecenin
göz hapsindeyim hâlâ
tahrif edilmiş yaşanmışlığımla
zimmetlenmişim acılara


her baktığımda gittiğin yollara
dikenlere durur bahçemin tüm gülleri
bülbüller durur avaza

seyirir güneş kızıl ışıklarıyla
eşeler durmadan yüreğimdeki közleri
harlanır alev alır bakışlarım
hüzünlü bir eylül gecesi yüreğim
döker yapraklarını ağaçlarımın

bir ekim kasırgası gelir
savurur umutlarımı bilinmez yerlere
düşer gece avuçlarıma
kapanır panjurları gözlerimin
dökülür yaşlar
sana veda eden ruhuma


bir hayal gibi çıkarsın karşıma
pervasızca
yakarsın tüm benliğimi
o müstehzi bakışlarınla


Hülya Çelik