1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
279
Okunma
Yerin göbeğinde saklı bir nehir gibi
Ölümdür aslolan, yaşam hayali bir şehir.
Bozuk bir vimananın kalbinde, kutsalların kutsalı...
Adı, bilenlere seslenir.
Canlı bir enerjidir ses, ruhu dokuyan.
Tüm kitaplar ahmaklara yazıldı, okuyan
Yaşar ve öğrenir, levhi mahfuza dokunan
Yaşamı bir kafes gibi yıkar ve onları duyar.
Anlaşması budur kralın, yeşille anılan.
Kapat gözlerini ey ahmak insan!
Kapat ve dokun karanlığa.
Karanlık da sana dokunsun!
Göz bebeklerinin ardında bir başka
Göz kapağı daha var, onları açan!
Görür ve anlar, Mushishi’dir ışıklı nehirde oturan.
Ah o nehir... ölen, olan...
Her ne varsa, içinde akan, akan, akan...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz