Aşkın ırmağında yüzen bir vaveyla
Sözcüklerin ıssızlığında saklı bir fısıltı babında
Kenetlendiğim oyuncaklarım ve oyunlarım
Firar ettiğim dünya denen dergâhın
Sancılı tufanı ve sevdalı mizacıyım.

İklimler deşti ocağımı
İkiletmeden sevdim ve topladım tasımı tarağımı
Uykumdu hafif olan ve bedenim
Kimyamda saklı aşk ve acı ve oyuncul düşlerim
Öykündüğüm Ali, Ayşe ve Zeki
Her biri benim arkadaşım ve umudum
Taştan çıkarırdı babam ekmeğini
Yemez de yedirirdi
Ve elleri nasırlı
Acıları yandan çarklı
Belli de etmezken çektiklerini
Her iz yüzünde dünden miras
Her gizi saklandığı sandığı belki de kayıp bir mizaç
Ekmeğini yediğim adam nasıl da devasa bir niyaz.

Rabbimdi sevmemi öğütleyen
Rabbimdi madem yoktan var eden
Yâd edilesi mazim ve ikbalim ve taşım toprağım
Sükûnet dolu bir ömrü tavaf eden
Irkım ve indim ve yurdum ve ailem

Göçtüler bir gecede
Öcünü mü aldı doğa yoksa?
Öcü bildim karanlığı
Babam fısıldadı kulağıma:
Asla korkma asla sinme asla geri çekilme
Taslağı huzur
Teması aile
Teninde hayatın saklı nice name
Alın teri ve yüreğin zaferi
Bir fısıltı bazense bir inilti
Öykündüğümse sevginin dikiti

Sarkacı kırıldı o gece ümidin
Seyyah yüreğimde saklı fikri zikri bir iken dervişin
Uyuya kaldığım ne ki?
Uymadığım bir düzen belki de
Düz duvara tırmandığım
Çocuk bedenim çocuk kalbim ve lügatim
Annemin acı dolu sesi
Babamı teslim ettiğim kara meleği
Yollayan mademki kaderdi
Kederim yüklü küfemde
Yalnızım artım bir başıma sevdiğim cennet bahçemde
Kim çıkar sahi beni sahiplenmeye?
Ki ben sadece bir çocuğum.

Ölümdü yalayan yüzümü
Öykümdü son bulan o gece ve dipsiz hüznümü
Serdiğim yerküre ve altında kaldığım enkazdan
Çıkmama yardımcı olan Rabbim ve devletim
Yâd edilesi dünüm de kalmadı artık benim
Ve ben sadece bir çocuğum
Hazzım yok ne de hasretim
Haiz olduğum bir evim dahi yok benim,
Lakin vatan toprağıdır ait olduğum
Ailem yerin altında ruhumsa en tepede
Tavaf ettiğim ne var ne yok o gece.

Tasnifi ömrün
Tasfiye ettiğim mutluluğum
Devasa bir hüzün şimdi mealim
Ne oyuncaklarım kaldı geride ne de oyun arkadaşlarım
Oyun bildim annemin gidişini
Oyun bildim babamın son bulan nefesini
Oyun bilmedim oysa nefsimi
Çocuğum ve öldürdüğüm nefsim ansızın bir gecede
Son bulan mutluluğum
Karambole giden ömrüm ve umudum
Ben sadece bir çocuğum.

Bilemedim de neden ne için
Meylettiğim yarınlarım yok artık benim
Yoktan var eden Rabbime teslimiyetim
Ben sadece bir çocuğum
Herkesten de yetişkin erdemli
Yalnızlığımı sonlandıran vatanın nezdinde
Bir açan bir solan çiçek misali…